Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Igitur ne dolorem quidem. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quod cum dixissent, ille contra.

Comprehensum, quod cognitum non habet? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Haec dicuntur fortasse ieiunius;

Nemo igitur esse beatus potest. Minime vero, inquit ille, consentit. Suo genere perveniant ad extremum; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quod vestri non item. Perge porro; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Non risu potius quam oratione eiciendum? Quis istud, quaeso, nesciebat? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. A mene tu? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Respondeat totidem verbis.